“71” – tom opowiadań Jacka Bieruta
Polecamy Waszej uwadze książkę „71”. Jest to tom dwunastu opowiadań jednego z najciekawszych polskich prozaików, który z założenia nie pisze opowiadań, naszego nauczyciela pisania prozy Jacka Bieruta.
O KSIĄŻCE “71”
Trudno orzec, na czym polega mistrzostwo języka Jacka Bieruta, ale łatwo to poczuć. Wystarczy czytać. Nie znajdziecie odpowiedzi, jak autor to robi, ale bez trudu odnajdziecie się w tym, że płynie nie tylko tekst, że wraz z nim płynie wszystko, również czytelnik. I nigdy nie płynie donikąd.
Najważniejszym opowiadaniem w „71” są „Austriacy”. To kawał literatury. Zaczynają się w Warszawie dzień przed wybuchem powstania i tam też się kończą niewiele dni później. Walki tam sporo, ale to opowiadanie o wolności. Pojmuje się ją tu jednak nieco inaczej niż zazwyczaj. Tak, uniwersalna wolność istnieje niezależnie od czasu i miejsca, a krowa może być jej symbolem.
Jacek Bierut podejmuje w „71” sporo ważnych w ostatnich latach tematów. Miłość, śmierć, relacje międzyludzkie, odpowiedzialność lub jej brak, aborcja, upragnione macierzyństwo, antysemityzm, dzieciństwo i kłopoty z nim związane w dorosłym życiu, uzależnienia, zdrowie, edukacja, konformizm i wiele innych. Ale nie o podejmowane tematy w tej książce chodzi, każdy z nich został użyty w imię czegoś innego, co może wydawać się ważniejsze.
Na poziomie retorycznym mamy w „71” próby eksperymentów z różnymi formami/konwencjami, choć są to opowiadania napisane i skonstruowane według wymogów gatunku. Jacek Bierut dokonuje krytycznej rewizji, a czasami nawet dekonstrukcji przyjętych form narracyjnych i strategii epickich. Można powiedzieć, że cały tom jest podwójnie związany. Z jednej strony pojawiają się rozpoznawalne konwencje gatunkowe, które (z drugiej strony) są stale rozbijane i wpisywane w niepowtarzalny, właściwy autorowi tryb wypowiedzi. Bez wątpienia należałoby wskazać na obecny w „71” moment emancypacji narracyjnej i krytycznej, a więc stale ponawianą próbę zdefiniowania, a następnie poszerzenia naszych zdolności poznawczych. Bo o wartości poznawczej można mówić choćby w odniesieniu do licznych w tomie passusów poświęconych konkretnym miejscom i wydarzeniom (obrona w Festung Breslau podczas rosyjskiego oblężenia miasta w kwietniu i maju 1945, działalność dziecięcych oddziałów paramilitarnych na pograniczu RPA, Botswany i Namibii lub wybuch i pierwsze dni Powstania Warszawskiego) – są to fragmenty mające w założeniu odrobinę przybliżyć czytelnikowi wybrane wydarzenia historyczne, ale przede wszystkim postawić go wobec nich w skróconej perspektywie i bardzo ciekawym u tego autora poczuciu humoru. W sensie najogólniejszym „71” jest serią praktycznych działań na procesach rozumienia i poznawania świata, a także na stosunku do niego i możliwościami pisania o nim „na nowo”.
[opis Wydawnictwa j]
PRZECZYTAJ WYWIAD Z AUTOREM >>
O AUTORZE
prozaik, poeta, autor pięciu powieści (ostatnio „Powstanie Grudniowe”, „Hajs” i „Pornofonia”) i trzech tomów wierszy (ostatnio „Frak człowieka”). Laureat nagród literackich. Współredaktor opracowania literatury dolnośląskiej po 1989 roku („Rozkład jazdy”) i redaktor dwujęzycznej (polsko-ukraińskiej) antologii poezji wrocławskiej i podwrocławskiej „Nielegalny prąd”. Współzałożyciel Fundacji na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza i powołanych przez nią księgarni Tajne Komplety (odszedł z Fundacji w roku 2017). Eseista, krytyk literacki, tłumacz, wydawca.
W Maszynie prowadzi kursy prozatorskie dla początkujących i zaawansowanych.
Zapraszamy do Wrocławia na:
kurs prozatorski dla początkujących – ZOBACZ PROGRAM >>
oraz kurs prozatorski dla zaawansowanych – ZOBACZ PROGRAM >>
