Literatura dziecięca – ćwiczenia kreatywne
Jak się zdyscyplinować, przestać mówić o napisaniu bajki dla dziecka i w końcu to zrobić? Szybko, sprawnie, z polotem i energią… Dobrym sposobem na doskonalenie umiejętności opowiadania oraz rozkręcenie wyobraźni jest ćwiczenie pod hasłem „domowisko”. Przez tydzień, codziennie, proszę wybierać jakiś przedmiot domowy. Najlepiej dokonać wyboru spośród tych, które znajdują się w jednym pomieszczeniu, np. kuchni albo łazience. Taka opowiastka niech maksymalnie zajmie stronę. Da się zbudować nawet półstronicową historyjkę.
W trakcie pracy warto pomyśleć o relacjach między przedmiotami. Np. co dywanik myśli o plakacie na ścianie, czy lampie znad stołu podoba się kubek w biedronki, czy drzwi zazdroszczą oknu widoku na ulicę.
Mechanizmy narracyjne można uruchamiać w zwyczajnych sytuacjach. Np. dla dziecka, które nie przepada za warzywami i owocami, wymyślić postać królewny Witaminki. Niech szlachetnie urodzona wpada na śniadania, obiady i kolacje. Jak Witaminka wygląda? Jak się zachowuje? Co mówi? Proszę o wymyślenie bajkowego bohatera lub bohaterki przydatnego dla pociechy, która:
uwielbia psy,
nie znosi spacerów,
chce zostać piłkarzem i z wypiekami na policzkach ogląda mecze w telewizji.
Niech taki pomysł będzie kompletny: postać ma imię (nazwisko też mile widziane), znaki szczególne, cechy charakterystyczne.
Skąd biorą się pierwsze zdania wpadające w ucho, świetnie brzmiące, intrygujące, zaciekawiające… Oto zwyczajna wzmianka: Cały poranek padał deszcz. I zdanie, którym można rozpocząć książkę dla dzieci: Przez cały poranek krople deszczu atakowały wszystkie dachy w mieście: kap, kap, kap, bum, bum, bum, kap, kap, kap, bach, bach, bach!
Proszę o przekształcenie trzech zdań.
Wiatr poruszał koronami drzew.
Na komodzie stało metalowe autko.
Czarny kot wyskoczył przez piwniczne okienko na chodnik.
Niech powstaną zdania tajemnicze, zastanawiające, skłaniające do pytań: co się stanie, co się wydarzy za chwilę.
Agnieszka Ubrańska
Agnieszka Urbańska prowadzi weekendowy kurs pisania prozy dziecięcej “Dziecko w nas” (poziom I) – kurs stacjonarny w Warszawie – zobacz program >>
Pozostałe wpisy autorki:
Jak napisać dobrą legendę miejską >>
Syndrom Nieszczególnego, czyli nazwy własne w książkach dla dzieci >>
Literatura dziecięca – gatunkowe zróżnicowanie >>
Dreszczyk w książkach dla dzieci, czyli sensacje i sekrety >>
Bajka i inne wspaniałości >>
Gadu-gadu, czyli dialogi w książkach dla dzieci >>
Sztuka skracania, czyli o zwięzłości tekstów >>
Książki dla dzieci i sentymenty
Pierwsze książkowe zdanie. Udręka i ekstaza?
Gabinet osobowości, czyli bohaterowie dziecięcych książek
Tytuły i pisanie dla dzieci. Zagadnienie praktyczne
